GÜVENMEYİ VE SEVMEYİ HATIRLA

Sana kim zarar verdi, ihanet etti, güvenini boşa çıkardı? Hangi cahil bunu yaparak kendisine de ağır bir bedel ödeyeceği, acı bir kader yarattı?

Maruz kaldığın zararın etkilerini, kendini yeniden sevmeyi ve hayata yeniden güven duymayı kendine öğreterek giderebilirsin ancak.

Bunun için sevgiyi içinde hissetmekle ve o hissi derinleştirmekle başla. Bu bir insan olmasın hatta. Kolayca sevilebilir bir şey; misal bir çiçek olsun. Eğer seviyorsan deniz ya da gökyüzü olsun; bir hayvan olsun belki.

Hisset; ona hiç göstermeden, içinde o sevgiye odaklan ve onu büyüt önce. Ardından göstermeyi dene ve farklı şekillerde göstermeyi ve hatta abartarak göstermeyi. Dilersen haykır, dilersen şarkı söyle, dans et. Dilersen bir şiir oku. Bunu bir oyuna çevir ve eğlen mümkünse. Güvendiğin, yakın bulduğun biriyle de oynayabilirsin oyununu.

Ardından yakın hissettiğin insanlarla çalış. Onlara bak önce çaktırmadan, sevgiyi hisset; sevgiyi büyüt… Yakınlaş sonra; güzel bir şey söyle; söyleyemiyorsan ya da bu fikir seni geriyorsa gülümse; ona duyduğun sevgiyi söze nasıl dökeceğini bilemediğini söyle misal ve ondan yardım iste ve yine gülümsemeyi hatırla ya da ona yaklaş ve sarılmak için izin iste. Sadece sarıl ve her defasında sarılmanın süresini birazcık uzatmayı dene. Gülümseme ve hatta kahkaha atma egzersizi yap, gevşemeyi ve bırakmayı öğren. Bunun için dans edebilirsin, ağaçlara sarılabilirsin ya da kendine… Sonra tanıdığın ama yakın olmadığın insanlara sadece gülümseyerek selam ver bir hafta. Sonra tanımadığın insanlara geç dilersen…

Tüm bunları ötekiler için değil kendin için, akışkanlığını, doğallığını, sana ait olan, aslında sen olan şeyi geri kazanmak, hatırlamak için yap.

Son olarak güven üzerine tefekküre otur. Bu uygulamada sevgi için yaptığın şeyi güven için yap. Sevmeyi hatırlamak zor geliyorsa muhtemelen güven duymayı unuttuğun içindir. Öyleyse oradan başla.

Gözlerini kapat ve yürü. Boşlukta olmak, bastığın yere güvenememek nasıl bir şeymiş bir yandan da ona yakından bak. Sonra yardım iste sevdiğin bir başkasından. Sen gözlerini kapat ve o kişi ellerinden tutup seni bildiğin bir yolda yürütsün. Bir başkasına kendini emanet etmek nasıl bir şeymiş ona bak. Emanet edebiliyor musun ona bak. Edemiyorsan da devam et, izin ver. Olmuyorsa olmayışına izin ver. Orada seni zorlayan, yoran, acıtan şeye bak. Bakabildikçe izin verebiliyor da olacaksın.

Yeterince izin verebildiğinde o kişiden seni bilmediğin bir yolda, bilmediğin bir yöne doğru yürütmesini iste. Bir daha bak içine. Hep bak. Daima gevşemeyi hatırla. Bırakmayı, izin vermeyi hatırla. Aslında hayata, bir başkasına vs. değil kendine güven duymayı hatırlıyor olacaksın. Hatırla…

Hatırla ki hayat senin hiç bilmediğin ve asla tam olarak bilemeyeceğin, büyük ve gizemli bir yolculuk. Ona güvenmeden ve onu sevmeden, bu yolculuk bir tür işkenceye dönebilir.