BOŞLUĞA BİR KAPI ARALAMAK

İnsan, ötekini değiştirmeye çalışarak değişmekten duyduğu korkuyu ifade eder. İnsan, ötekine kızarak ve ondan yana şikâyetlenerek "ben değişmek istemiyorum; sen değiş" der.

O yüzden ötekini değiştirmek için değil bir sesin olduğunu hatırlayasın diye dök içindekileri...

Korkularına rağmen kapını tümüyle kapatma; azıcık nefes alacağın bir aralık bırak. Sevgiye, içeri girebileceği ve içeriden çıkabileceği bir imkân tanı. Dilerse öteki; sesini, çığlığını duymasın. Önce sen duy kendi sesini... Asıl haksızlık, içeride çağlamak isteyen bir kaynak varken onu susturmaktır... Üstelik sürekli olarak sesini bastırıp kendini susturamazsın. Ancak içinde büyüyen ve patlamaya hazır bir şiddet yaratmış olursun.

Daima evvela kendi sesini dinlemekle başla. Çünkü ancak kendini dinleyebilen, ötekini de dinleyebilir. Ancak kendine dönen, ötekini de onurlandırabilir. Öteki sadece bir başlangıçtır ve yolun devamı daima sendedir. Hatırla ki tüm kâinat, kendinden kendine dönmekte…

Aradığın her sorunun cevabı en önce sendedir ve hayat da senin ötekilerle oynadığın bir oyun değildir. O yüzden ancak ötekiyle uğraşmayı bıraktığında kendi sesini duyabilirsin ve kim bilir; belki sessizliğini de…

Hayatına girmiş herkesle kalben barışmadan, bir şekilde dışarıdakilerle, ötekilerle meşgul olmaya devam edeceksin. Bu yüzden de kendine bir türlü dönemiyor olacaksın. Sende bıraktığı tat için tüm ötekilere kalbinde teşekkür etmeden, kendine kalamazsın. Dışındakilerle helalleşmeden içinde barış ve huzur iklimini kuramazsın.

Bunu bir kez anlayabilirsen; hayatın ben ve ötekiler arasındaki bölünmüşlükten gelen çift yönlü çalkantısını bir kez süzebilirsen boş kalırsın. Hiç kimseyle sendeki boşluğa katlanamadığın için didişmediğin bir boşluktur bu üstelik. Kendisinden memnun, artık aranmayan bir boşlukla dolarsın. Gerçek bir teslimiyet halini alırsın ve esasen aşk budur, birlik hali budur.