DAHA NE İSTİYORSUN?

Tam olarak olman gereken yerdesin ve bana sorarsan hiçbir yerdesin. Başka türlü söylememi istersen hiçbir yerde oluşunu henüz sevemeyensin. Sevemediğini göremeyensin.

Bir sır vereyim mi? Hiç kimse sevemediğini göremez.

Kendi içine baktığında çok da iyi bir şey görmüyorsun. Bağımlılıklar ve zayıflıklar görüyorsun. Bu ikisi arasında kendine şiddet uyguluyor, bolca eziyet ediyorsun. Esasında içinde her ne var etmeyi dilediysen bunun için sana aşkla hizmet edene kızıyorsun. Şuursuzca hayata kafa tutuyorsun.

Sen her nereye enerjini yöneltiyor ve her neyi düşünmeden edemiyor isen onu seviyor olmalısın.

Aşk, kendini yok - kesintisiz bir dikkatle odaklandığını var kılmaktan başka nedir ki?


Sence iyi olan nedir?

Oradaki sonsuz aşkı görmek ve yaşamak dururken; kendini var etmek mi istiyorsun? O halde dileğin emirdir.

Ama hatırlamalısın ki yaralanacaksın. Aşka sırtını döndüğün için çokça pişman olacaksın. Her defasında; var ettiğin kendini yenmenin ve aşka koşmanın bir yolunu arayacak ve bulamayacaksın.

Hala anlamadıysan açık konuşayım; ya sen varsın - tüm seçimlerin, tercihlerin, arzuların, meselelerin ve acılarınla ya da sadece aşk var.

Bunu da yakalayamazsan; bir de şuna bak; "sen aşksın ve tüm kainat senin emrinde. Yarattığın hayatla zaten mutlu olduğunu gör ya da mutlu olacağın hayatı yarat işte. Daha ne istiyorsun?

ARTIK GÖRSENE

Kendini sevmiyorsun.

Bazen seviyorum bazen sevemiyorum diyorsun. Kendini, seven ve sevilen olarak parçalara bölerken kendini sevdiğini iddia etmen çok saçma. Sen kendini sevemezsin. Sen sevgisin ve sevgi olmadığın zannıyla, bir şey olmaya debelenensin.

Bazenleri olmaz hakikatli olanın.

Çabalıyorsun, aranıyorsun ve öğrendiğini sanıyorsun. Mutluluğu zamanda arıyorsun. Sevgiyi zamanda arıyorsun. Bana sorarsan; hiçbir şey öğrenmiyorsun ve hiçbir şey olmuyorsun.

Zamanı olmaz hakikatli olanın.

Bir orada bir buradasın. Nereye gitsen yerini yadırgıyor, hep yuvanı özlüyorsun. Yetmiyor; inşa etmeye; yıkılmaya mahkum binalar dikmeye kalkıyorsun. Yatırım yapıyorsun, biriktiriyorsun. Hatırlamıyorsun.

Mekanı olmaz hakikatli olanın.

OLMA BIRAK

Herkesi ve her şeyi hoş, kendini boş gör. Yaşamak iddiasındaysan hiç olmazsa yokmuşsun gibi yaşa; hiçbir izin yokmuş gibi.

Sesinin bir yankısı olmasın.

Işık üzerine düşse bir gölgen bile olmasın.

Silinip yok oluncaya dek numaralar çevir istersen; öyleymiş gibi, yokmuşsun gibi yap. Hiç olmazsa dibi olmayanı doldurmaya çalışmaktan evladır bu.

Olmayı bilme, merak bile etme. Olmamayı hatırla.

Olanı yak. Bileni yak. Üzüleni, üzeni yak. Arayanı, arananı yak. Tüm kof iddialarını ateşe ver.

SUS

Ötekiler, insanlar diye birileri yok. Sana bu satırları yazan kişiyi var mı sanıyorsun? Sen kendin soruyor kendin cevaplıyorsun. Bunlar birinin sana yazdığı sözler değil. Bu tek kişilik bir evren. Var olan tek kişi sensin. Bekleyen sensin, bekleten sensin, beklenen de sensin.

Evet "her nefs ölümü tadacaktır." Ama işte, sen nefs değilsin.

Arıyor; arandığını bulamıyor ve arafta kalıyorsan çok gürültü olduğundandır. Kendin, kendine gürültü olduğundan ve kendi sesini duyamadığındandır.

O halde sessiz ol. Sus. Kendi sesini duyacağın güne kadar sus.