GÜVEN

Şimdi sana söyleyeceklerimin hepsi yalan olabilir. Ama bana ulaşıp bu satırları okuduğuna göre bana asgari bir düzeyde de olsa güven duyuyor olmalısın:

Muhtemelen hatırlayamadığın bir zamanda, güvenini kıran ve affedemediğin, hala da hazmedemediğin bir deneyim yaşadın. Haklı olarak hiç kimseye güven duymayarak kendini hayal kırıklığından ve bunun olası acılarından korumayı öğrendin. Öğrendiğini çokça yeni durumda tekrarlayarak onu otomatik bir alışkanlığa dönüştürdün. Dolayısıyla bir tek deneyimi ve onun yarattığı o deneyime özel sonucu, kaderin haline getirdin. Bunu kırmak ya da tersine çevirmek için ihtiyacın olan şey, kader çarkını çevirip durmayı bırakmak. Kader çarkından ancak otomatik ve bilinçsiz düşüncelerini gerçeğin yapmayı bırakarak ve aslında 'düşüncesizce' yaşamın içine nüfuz ederek çıkabilirsin. Sen düşüncelerin, alışkanlıkların, duyguların, korkuların, deneyimlerin değilsin. Hepsi, sadece sana hizmet ediyor. Bir adım geri çekil; güvensizlik oradaysa sen içine girmeden onu izle. Hatta onu, seni hayal kırıklığının acısından korumaya çalışan hırçın bir çocuk gibi gör ve sevecenlikle kucakladığını varsay. Özünde tek ihtiyaç duyduğun şey; düşüncelerin, duyguların ya da bedeninle özdeşleşmeden, onları içten bir gülümsemeyle izleyebilmek ve bunun başlangıçta yaratacağı rahatsızlıktan kaçmadan bunu yapmak.