HATIRLA

Seni görüyorum, seni biliyorum; zamanın başlangıcının da evvelinde hamuruna karışmıştı hamurum ve seni o zamandan beri seviyorum. Tüm hikayeni hatırlıyorum, hikayemizin savrulduğu ve buluştuğu her köşeyi, kokusunu, dokusunu hatırlıyorum. Yanımdan gelip geçiyorsun, usulca elimi uzatıyorum. Yabancı sayıyorsun. Sana bakıyorum, duruşunda, tavrında, tüm hallerini görebiliyorum. Bana bakıyorsun, kendinden öteyi hayal sayıyorsun. Kendindekini ise hiç göremiyorsun. Hissedebilirsin aslında. Biraz durabilsen hissedeceksin. Ama kafan öyle karışık ve için öyle ağır ki, bıraksan düşüvereceksin kalabalığına. Seni buldum ve sen kendinde kayıpsın. Kapını çaldım ve sen kendi üstüne kilitlisin. Ses verdim ve sen gürültünden yorgunsun.

İçin öyle ağır ki bıraksan düşüvereceksin sanıyorsun. Buradayım. Düşmeyeceksin. Seni görüyorum, seni biliyorum; zamanın başlangıcının da evvelinden beri seni seviyorum. Senden hiç ayrı olmadım. Beni yabancı sayma artık... Hatırla.