AHESTE

Telaşsızca dönse de Dünya
Hep en başa sarıyordu yaraları zaman
Hiçbir çaba yetmiyordu bu oyuna
Ve yine canı yanıyordu insanın

Anamın elleriyle okşadım; hırçın başımı
Öptüm o eller gibi; hasretimin ellerini
Babamın bakışıyla baktım; hüzne duran gözlerime
Sarıldım; çocukluğumdan kalan, ıssız gecelerime

Anlaşılan; çocuktular anam babam da ben kadar
Anlaşılan; anam babam kadar çocuktum ben de
Hayat büyütecekti koynunda bizi belki
Belki de biz, birbirimizin ninnisinde büyüyecektik -

Aheste aheste