KİME?

Kime sığınır insan bir yalandan?
Ben sevdiğime sığındım.

O, ki sever beni sorgusuz,
Ve benden başkasına emanet etmez,
Asla benim olamayacak olanı
Sever ihanetimi de kim bilir – belki bu yüzden

Savrulur hatıralar, zamansız bir mekanda
Ve silinir; elde kalmış ne varsa.
Acı ne, yalan ne ki;
Aşk bile silinir.
Bir kelebek, daha hevesi varken uçmaya
Kapılır da bir rüzgara
Kanatları kırılır.
O an göremezsiniz
Ne ateşler içindedir;
Rüzgarın –
Gözyaşları bile tutuşur.

Kime sığınır insan şüphelerinden
Ben sevdiğime sığındım.

O, ki bilir silineceğimi,
Ne istersem verir ve ne kadar istersem
-haddime bakmaz
Ve sever açgözlülüğümü de kim bilir – belki bu yüzden