03 Ağustos 2013

TAZE

Benden gitmişsen
Ben sezmeyeyim
Ansızın olsun.
Bir bakayım – sen yoksun.
Ve eğer geri geleceksen;
Hiç ummadığım bir an seç
Ki her şey taptaze olsun.

Şimdi sen gittin ya
Koşsam peşinsıra;
Yetişemem artık
İçindeki sorulara,
Cevap yetiştiremem.

Bir şiir yazmak için
Koca bir aşk feda ettim
Ölürüm sanıyordum
Son satıra dek sabrettim

Bu sabah anladım
Hala hayattan yanayım
Odalar yine karanlıksa da
Çiçeklerime su verdim.

Gidişinde bir ölüm kederi vardı ilkin
Şimdiyse dünü hatırlamayan
Yarını hiç kuramayan
Çocuklar gibiyim.
Ruhum hala uzak olsa da bu Dünyaya
Az biraz daha yaşayacak gibiyim.

Senin yaşama sevincin var
Benimse hep buralardan gidesim
Senin oyuna dair hevesin var
Benimse oyuncaklarımı gömesim.

Anladım;
Sen bahanesin
Ben bahaneyim
Biz bahaneyiz
Daha bakalım
Neler göreceğiz?

Yarın nasıl mı olurum?
Bilmem – sen iyi ol yeter.
Hem an geliyor; sensiz de olunuyor.
Sanırım sensizliğe alışmam değilse de
Sensizliği öğrenmem gerekiyor.

Hiç yorum yok: