GÜL KOKUSU

İnsan karanlık bir kuytuda
Kendi içine saklı, kilitli bir kutu
Kutuya sızan ince bir gül kokusu
Belki ışığa dair son umudu

Verdi miydi hayata kendini insan
Bir hediye gibi, sakınmadan
Söylediğinde şarkısını haykırarak
Korkak yüreklere, sahtekar kulaklara...
Açılıverir kilidi kutunun;
Saçılır aleme yıldız tozları, kuş cıvıltıları
Ve yayılır dört yana taze bir gül kokusu.

Kim bilir hangi kutudakinin
ışığa dair son umudu...