Seni tanımadan evvel Bilmezdim cehaletimi.. Ne vakit ki boyun eğdim Ne vakit ki kanayan gönlümü Ellerine verdim; Ve seni de sevdim Açıldı kapılar. Nihayet senden de geçtim.
Ben; o efsanevi, ışıklar saçan, harikulade şehri, vazgeçmeksizin aramış kaşifim. Aradıkça anlamış bulundum ki, o her gün kendisinden yeni güzellikler yaratan, keşfedilesi, görülesi şehir de zaten benim.
Bulduğum da aradığım da her an değişiyor. İşte tam da bu yüzden; sonsuz bir arayış, sonsuz bir oluş, sonsuz bir bekleniş ve sonsuz bir kaybediş benimkisi. Ya da tam da bu yüzden belki; sonsuz bir boşluk ve sonsuz bir sessizlik hepsi.
1 yorum:
... açıldı kapılar...
....nihayet senden de geçtim.....
Yorum Gönder