Biz, birer küçük yalandık...
Gerçeği ararken, kabul biraz oyalandık!
Biraz sevdik, biraz sevildik
Yarin koynunda uykulara daldık.
Öyle ki uyumak yalana alışmaktı!
Ve uyumasak hiç olmayacaktı.
Hakiki aşklar dilendik; hiç utanmadık.
Ben; o efsanevi, ışıklar saçan, harikulade şehri, vazgeçmeksizin aramış kaşifim. Aradıkça anlamış bulundum ki, o her gün kendisinden yeni güzellikler yaratan, keşfedilesi, görülesi şehir de zaten benim.
Bulduğum da aradığım da her an değişiyor. İşte tam da bu yüzden; sonsuz bir arayış, sonsuz bir oluş, sonsuz bir bekleniş ve sonsuz bir kaybediş benimkisi. Ya da tam da bu yüzden belki; sonsuz bir boşluk ve sonsuz bir sessizlik hepsi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder